خرید پستی سریال مذهبی ولایت عشق با کیفیت بسیار خوب

شماره مجوز: ۹۳۱۲۶۵ – ۱۵۵/۹۱

نام مجموعه: سریال تاریخی مذهبی ولایت عشق (امام رضا(ع))|

سال و کشور تولید کننده: ۱۳۷۹-۱۳۷۵، ایران|

فرمت: Dvd – Vob|

کیفیت: بسیار خوب|

نوع تصویر: Full Screen|

رزولیشن تصویر: ۷۲۰*۵۷۶|

تعداد قسمتها:۲۹ قسمت|

تعداد دیسک:۵ دی وی دی|

توضیحات: ضبط شده از شبکه یک سیما |

ولایت عشق سریالی است به کارگردانی مهدی فخیم‌زاده که در سال ۱۳۷۹ از شبکه ۱ سیما به روی آنتن رفت. موضوع سریال دربارهٔ زندگی علی بن موسی الرضا و آوردن او به مرو و دوران سخت نیابت وی و کشته شدنش است.

نویسنده و کارگردان:

مهدی فخیم زاده

مدیر تولید و مجری طرح:

پروانه پرتو

تدوین:

مهدی رجائیان

طراح گریم:

جلال معیریان

طراح دکور، صحنه و لباس:

ایرج رامین­ فر

بازیگران:

فرخ نعمتی (بازیگر و صدا پیشه ی شخصیت امام رضا(ع) ، محمد صادقی، اکبر زنجان ­پور، داود رشیدی، فریماه فرجامی، بیتا فرهی، مریلا زارعی، دانیال حکیمی، بیژن امکانیان، لادن طباطبایی، عنایت الله بخشی، رامبد جوان، مهدی فخیم زاده، زنده یاد غلامرضا طباطبایی، سیروس گرجستانی، سیروس ابراهیم زاده، حبیب دهقان نسب، رویا نونهالی و … .

موسیقی متن:

زنده یاد بابک بیات

خواننده:

محمد اصفهانی

محصول سیما فیلم (۱۳۷۵ – ۱۳۷۹)

پخش شده از شبکه اول سیما

مقدمه

از زمان ساخت سریال امام رضا و در طول این سال­ ها، بارها قسمت­ هایی از این سریال در ولادت یا شهادت امام رضا (ع) از تلویزیون پخش شده است. لیکن این سریال به سبب جاذبه بالای تصویر در قیاس با متن (منثور یا منظوم) و صوت (سخنرانی، سرود و …)، ذهنیت بسیاری از ایرانیان از طیف­ های گوناگون درباره امام رضا (ع) را شکل داده است. خاطرم هست هم افراد نه چندان مذهبی و هم افراد مومن و مذهبی، هم افراد بی سواد و کم ­سواد و هم افراد تحصیل­ کرده و عالم، هم عوام و هم خواص از سر علاقه به هشتمین امام (ع) این سریال را می دیدند به ویژه آن که علاقه ایرانیان به آن حضرت مضاعف است زیرا ایرانیان مهمان خوان نعمت آن بزرگوار و برخی خواهران و برادرانش (علیهم السلام) در قم و شیراز و ری هستند. بنابراین مجموعه تلویزیونی ولایت عشق در شکل گیری فهم کنونی و درک جمعی ما از تاریخ و سیره امام رضا (ع) نقش جدی داشته و از این رو نقد آن ضرورت می­ یابد به ویژه آن که با جستجویی در شبکه اینترنت و برخی آرشیوها کمتر به نقد یا نقدهایی بر این سریال برخوردم که از آن میان نیز نوشته­ هایی در خور توجه بسیار اندک بود  و همان­ ها نیز از ویژگی ­هایی چون دقت و جامعیت لازم برخوردار نبود. یکی از علل این کمتر نقد شدن این گونه سریال ها این است که منتقدان معمولا به نقد فیلم به ویژه فیلم­ های نمایش داده شده یا برگزیده شده در جشنواره ­های داخلی و خارجی بیشتر رغبت نشان می ­دهند تا سریال­ های بلند تلویزیونی اما اگر صرفا نسبت مخاطب را در نظر بگیریم سریالی دینی – تاریخی که از رسانه ملی پخش می شود و حجم انبوهی از مخاطب را جذب خود می کند برای نقد بیشتر اولویت دارد تا برخی فیلم هایی که فقط در جشنواره اکران می شوند و اکران عمومی ندارند و یا فیلم هایی که موضوع و مخاطب خاص دارند.

درباره مجموعه­ های بلند تاریخی – مذهبی تلویزیون، ذکر دو نکته مهم ضروری است: اول این که این گونه سریال ­ها مانند امام علی (ع)، یوسف پیامبر (ع) و یا مختارنامه به سبب تاثیر بالا بر مخاطب و ارتباط مستقیم با اعتقادات و هویت دینی وی، باید در عرصه نقد بیش از پیش مورد توجه و اهتمام قرار گیرد تا به فضل خدا چراغی باشد برای آیندگانی که در این عرصه حساس ورود خواهند کرد و دیگر این که این گونه مجموعه ها هم باید از حیث هنری و سینمایی مورد نقد قرار بگیرند و هم از نظر محتوای تاریخی و مذهبی.  ضعف در هر دو عرصه تکنیک و محتوا و یا یکی از آن ها به  راحتی مخاطب را پس می زند و دیگر این فیلم یا سریال نمی تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند و غرض اصلی از ساخت چنین فیلم ها و سریال هایی که همانا اتصال مخاطب به هویت تاریخی و مذهبی ایرانی – شیعی است، ابتر می ماند. برای نمونه می توان به فیلم ضعیف عقاب صحرا اشاره کرد که در جشنواره فجر امسال به نمایش درآمد. این فیلم یک مقطع حساس دوران پیامبر (ص) یعنی پیمان حدیبیه را مورد توجه قرار داده بود اما به شدت هم ضعف تکنیکی داشت و هم ضعف محتوا. با این که حدود سه ملیارد تومان هزینه ساخت آن شده بود بسیار بعید است که در اکران به موفقیتی دست یابد. گذشته از آن یک سوژه خوب را با یک ساخت ضعیف از بین برد.

 از این رو در حد بضاعت این نقد سعی شده هم به ویژگی­ های هنری توجه شود و هم به بررسی محتوای سریال.  ان شاء الله این وجیزه که هرچند گامی است کوچک و ناقص در بررسی این سریال، مقدمه ­ای باشد برای نقد دقیق­ تر این سریال و دیگر مجموعه­ های تاریخی – مذهبی پخش شده از سیمای جمهوری اسلامی ایران.

مهدی فخیم زاده پیش از سریال ولایت عشق تنها یک تجربه تاریخی داشت و آن هم سریال نه چندان موفق تنهاترین سردار درباره امام حسن مجتبی (ع). بنابراین سپردن سریال ولایت عشق به وی  یک ریسک بود  که ریاست وقت صدا و سیما انجام داد. اما فخیم زاده از تجربه ­های سریال تنهاترین سردار استفاده کرد و در ولایت عشق کاری به مراتب قوی­ تر و قابل قبول ارائه داد. تصمیم سازمان صدا و سیما بر این بوده که تنهاترین سردار و ولایت عشق را فردی به غیر از داود میرباقری بسازد. شاید این تصمیم به جهت برخی حواشی پیرامون سریال امام علی (ع) بوده مثلا محوریت یافتن قطام که حتی لطیفه­ هایی درباره آن در سطح جامعه منتشر شده بود. اما انتخاب فخیم زاده با توجه به سوابقش و عدم ساخت فیلمی در ژانر تاریخی، عجیب به نظر می رسید و می ­شد از چهره­ هایی دیگر مانند شهریار بحرانی که در همان سال­ ها سریال موفق مریم مقدس (س) را کارگردانی کرد و بعدها شاهد ملک سلیمان (ع) در کارنامه­ اش بودیم، بهره برد اما به هر حال تنها ترین سردار برای تجربه یافتن فخیم زاده در این ژانر هزینه شد تا با درس گرفتن از آن، ولایت عشق به رغم همه اشکالاتش، کاری بسیار پخته ­تر و با توانایی خوب در جذب مخاطب انبوه و اثرگذاری بسیار بیشتر بر مخاطب همراه شود.

فخیم زاده با این که خود به عنوان بازیگر در دو سریال ولایت عشق (نقش علی بن عثمان) و تنهاترین سردار (نقش شمر) ایفای نقش هم داشت، اما به خوبی توانست بازی های متفاوتی را از بازیگرانی چون رامبد جوان (در نقش امین)، اکبر زنجان­ پور (در نقش فضل بن سهل)، محمد صادقی (در نقش مامون)، فتحعلی اویسی (در نقش رجاء بن ابی ضحاک)، زنده یاد غلامرضا طباطبایی (در نقش ابا صلت)، سیروس ابراهیم­ زاده (در نقش هشام بن ابراهیم) و… به نمایش بگذارد.

فخیم زاده در مقام نویسنده در مواردی بنا بر شرایط تولید کار، از انطباق سریال ولایت عشق با منابع تاریخی چشم­ پوشی کرده و این آسیبی جدی در چنین کارهایی است زیرا وقتی تصویر در ذهن مخاطب شکل گرفت و ماندگار شد، دیگر به این راحتی با سخنرانی و نوشتن نقد و امثال آن، نمی ­توان آن تصویر را تغییر داد. مثلا به گفته خود فخیم زاده: «شخصیت مامون در ولایت عشق که نقش آن را محمد صادقی بازی کرد با آنچه در تاریخ از او ذکر شده کاملا تفاوت دارد. گفته می شود چهره ای آبله رو و سری تراشیده داشته و در عین حال باسواد هم بوده است. برای نقش مامون ابتدا فریبرز عرب نیا به ذهنم آمد اما به نتیجه نرسیدیم یعنی در خصوص دستمزد توافق نکردیم. آن زمان بالاترین مبلغی که به بازیگران می دادیم ماهی ۳۰۰ هزار تومان بود که به اکبر زنجان ­پور و داوود رشیدی دادیم.» (روزنامه خراسان، مورخ پنج‌شنبه ۲۱/۱۰/۱۳۹۱، ش  ۱۸۳۱۴)

به نظر می رسد شرایط اقتصادی توجیه مناسبی برای عبور از تاریخ و عدم وفادری به آن نباشد.  با ایفای نقش مامون توسط محمد صادقی، مامون این سریال تصویری جذاب­ تر و موجه تر از مامون واقعی هم به سبب ویژگی­ های جسمی و هم به سبب ویژگی­ های شخصیتی دارد. هر چند عده ­ای این را حسن می­ دانستند که سیمای دشمنان ائمه (ع) بیش از حد زشت نشان داده نشود مانند نقش ابن ملجم در سریال امام علی (ع) اما پرهیز از افراط در به تصویر کشیدن شخصیت منفی یک چیز است و وفاداری به تاریخ چیزی دیگر و ضرورتی که تا حد ممکن باید رعایت شود. اگر آستان قدس رضوی در حمایت و پشتیبانی از این سریال با صدا و سیما به توافق می ­رسید، این کار کمتر با مشکلات اقتصادی و اجرایی و یا حتی محتوایی مواجه می­ شد و کاری قوی ­تر را شاهد بودیم اما صد افسوس که چنین توافقی هیچ گاه حاصل نشد زیرا کارشناسان مذهبی آستان قدس رضوی انتقادات جدی به فیلم نامه نوشته شده توسط فخیم زاده داشتند.

البته در یک ارزیابی کلی، محتوای ارائه شده در سریال از حیث انطباق با منابع تاریخی و روایی قابل قبول است به ویژه این که با وجود کتاب عیون اخبار الرضا (ع) از شیخ صدوق که به طور اختصاصی درباره تاریخ و سیره امام رضا (ع) نوشته شده و بیشتر بودن اطلاعات تاریخی درباره آن حضرت در قیاس با برخی از امامان معصوم (ع) مانند امام مجتبی (ع) و امام سجاد (ع) و نیز حجم قابل توجه پژوهش­ های انجام شده درباره امام رضا (ع)،  کار نویسندگی این سریال نسبت به برخی سریال ­های تاریخی مانند تنهاترین سردار یا مختارنامه راحت ­تر بوده و حتی برخی از دیالوگ ­های فیلم به ویژه بیانات امام رضا (ع) مستقیما و با کمترین تغییر یا بدون تغییر از منبع تاریخی یا روایات به ­ویژه از همان کتاب شیخ صدوق  استخراج شده است (مانند سکانس مهم و تاثیرگذار مناظرات امام رضا (ع) با عالمان دیگر ملل در قسمت نهم و یا مقایسه آن حضرت درباره قبول ولایتعهدی مامون با رفتار حضرت یوسف (ع) در دربار عزیز مصر، اواخر قسمت هفتم از دقیقه ۵۶ تا ۵۸). ازاین­ رو محتوای این سریال از سوی برخی مراجع عظام مانند آیت الله العظمی مکارم شیرازی مورد تایید قرار گرفت (روزنامه خراسان، مورخ پنج‌شنبه ۲۱/۱۰/۱۳۹۱ ش ۱۸۳۱۴).

با وجود این، هر چند این کار کارشناس مذهبی داشته و شورای تاریخ اسلام صدا و سیما هم بر آن نظارت داشته،  اما بهتر بود یک مشاور مسلط بر تاریخ  و سیره معصومان (ع) به ویژه دوره امام رضا (ع) به طور مستمر در کنار آقای فخیم زاده قرار می­ گرفت به ویژه در مرحله نگارش متن فیلمنامه مثلا فردی مانند استاد رسول جعفریان که مشاور آقای میرباقری در سریال مختارنامه بود.

در سریال ولایت عشق به ادعای کارگردان به جهت دراماتیک ساختن کار، تقریبا از حدود نیمی از دوران امامت امام (ع) (از آغاز امامت در سال ۱۸۳ تا سال ۱۹۳ که مرگ هارون الرشید رخ داد) که مصادف با اقامت امام (ع) در مدینه در دوره خلافت هارون است، صرف نظر شده و این مساله سبب شده که معرفی ناقصی از امام رضا (ع) به مخاطب صورت بگیرد. از این رو مقاطع ارائه شده از زندگانی امام رضا (ع) توازن  ندارد و بیشتر بر دوران اقامت ایشان در مرو، ولایت عهدی و شهادت آن حضرت تمرکز شده و علاوه بر حذف دوران امامت امام (ع) در مدینه، از سفر آن حضرت به ایران نیز تصویری ناقص ارائه شده است و این در حالی است که مسائلی چون رقابت و جنگ امین و مامون برای خلافت و نبرد طاهر بن حسین سردار مامون و علی بن عیسی بن ماهان سردار امین و سرانجام فتح بغداد و قتل امین که برای روایت زندگانی امام هشتم (ع) باید بیان شود اما در حد حاشیه، زمان فراوانی از سریال را به خود اختصاص داده و در واقع حاشیه جای متن را گرفته است. این وضعیت درباره برخی شخصیت های فرعی هم صدق می کند که بیش از حد به آنان پرداخته شده است یعنی عدم توازن در پرداخت به شخصیت ها نیز دیده می شود.

سفر امام رضا (ع) به ایران از ظرفیت بسیار بالاتری از آنچه در سریال ارائه شد، برخوردار است و می­ شد از مراحل مختلف این سفر و وقایع مربوط به آن، بیشتر از این­ ها در سریال استفاده کرد و تصاویر و لحظات بدیعی را پیش روی مخاطب قرار داد. حتی همان قسمت نیشابور که در سریال ارائه شده (قسمت ششم، از دقیقه ۲۴ تا ۲۷) در منابع تاریخی مانند تاریخ نیشابور (از حاکم نیشابوری) اخبار و گزارش­ های دیگری نیز مرتبط با این شهر داریم که با وجود محوریت اهل تسنن در نیشابور آن روزگار، اهمیت بیشتری پیدا می­ کند. البته در میان صحنه­ های موفق و ماندگار کار حتما باید به نماز عید فطر امام (ع) که ناتمام ماند و به ویژه نماز باران اشاره کرد که هم تاثیر گذاری معنوی خوبی بر مخاطب دارد و هم او را نسبت به عدم حسن نیت مامون در ولایتعهدی امام رضا (ع) آگاه می کند (از دقیقه ۲۹ تا انتهای قسمت هشتم).

نقد دیگری که می­ توان از حیث انطباق با تاریخ بر سریال وارد نمود این است که در این سریال برخی شخصیت­های فرعی و یا بعضا خیالی و ساختگی مانند علی بن عثمان بسیار پررنگ شده ­اند اما از برخی یاران نزدیک امام رضا (ع) مانند داوود رقی و یا فضل­ بن شاذان نیشابوری و یا حتی حضرت عبد العظیم حسنی (ع) نشانی در فیلم نمی بینیم. به علاوه می ­شد در سریال بیش از این به برخی برادران و خواهران امام رضا (ع) اشاره کرد به ویژه به امثال سید احمد (ع) مشهور به شاهچراغ و یا حضرت معصومه (س). البته در سکانسی جمعی از برادران حضرت (ع) مانند زید نزد ایشان می­ آیند و درباره مبارزه با حکومت جور از ایشان سوال می ­کنند. زید معروف به زید النار تبعیت از امام رضا (ع) نداشت و بهتر بود برخی از برادران نیک اعتقاد و فاضل و صالح امام (ع) مانند قاسم، احمد، محمد عابد، حسین (علیهم السلام) و … نیز در این سریال به تصویر کشیده می ­شدند تا به مخاطب القا نشود که غالب برادران آن حضرت، در خط ایشان نبوده­ اند.  سریال خالی از برخی اشتباهات شکلی و ظاهری هم نیست مثلا در همین صحنه زید برادر امام (ع)، آن حضرت را یابن الحسن صدا می کند که باید کنیه امام (ع) را می­ گفت یعنی ابا الحسن؛ اما آن را غلط بیان می­ کند (اواخر قسمت دوم، از دقیقه ۵۳ تا ۵۵).

در همین راستای تقویت شخصیت­ های فرعی می ­بینیم که ظاهرا برای جذب مخاطب به سبک هالیوودی، نقش زنان بیش از حد در سریال پررنگ شده به­ ویژه نقش­ های مربوط به خانم ­ها لادن طباطبایی و مریلا زارعی که حتی در سریال شاهد سوارکاری آنان هستیم. حال آن که صرف پرداختن به موضوع امام رضا (ع) برای مخاطب ایرانی وشیعه آن قدر جذاب هست که اگر آن را خوش ساخت و با کیفیت بالای فنی ارائه کنیم، نیازی به این جذابیت های کاذب آن هم در یک فیلم دینی نباشد.

البته در مقابل، بعضی از شخصیت ­های اصلی بسیار خوب و دقیق به تصویر کشده شده­ اند مانند ابا صلت هروی. هر چند صاحب نظران درباره شخصیت وی اختلاف دارند و دکتر احمد پاکتچی به پیروی از نظر شیخ طوسی، ایشان را از اهل تسنن می­ داند اما با تحقیقی که استاد رسول جعفریان انجام داده و نتیجه آن در چاپ جدید حیات فکری – سیاسی امامان شیعه (ع) درج شده، ایشان شیعه و از یاران مخلص امام رضا (ع) و از تربیت شدگان آن حضرت بوده اما تقیه می کرده است و در سریال هم  شاهد چنین شخصیتی از او هستیم. لازم به ذکر است که این نقش مهم با بازی خوب زنده یاد غلامرضا طباطبایی ماندگار شده است.

درباره نمایش چهره معصومان، انبیا و اولیا (ع) بین مراجع معظم تقلید اختلاف نظر وجود دارد. برخی آن را جایز می­ دانند و برخی به شدت با جواز آن مخالفت می­ کنند. فارغ از جواز یا عدم جواز شرعی، بهتر است از تصویرسازی از چهره ­های مقدس پرهیز شود زیرا علی رغم تلاش در انتخاب بهترین گزینه هیچ گاه آن تصویر ارائه شده حتی به تصویر اصلی نزدیک هم نخواهد شد و فقط ذهنیتی ساختگی برای مخاطب ایجاد می­ کند که پس از آن با تصور نام آن شخصیت معنوی، چهره بازیگر مورد نظر در ذهن او نقش می­ بندد. برای نمونه شخصا از استاد فاطمی نیا شنیدم که نمایش چهره حضرت یوسف (ع) کار درستی نبود زیرا جمال یوسف (ع) یک حسن خداداد و در میان انبیا (ع) بی ­نظیر بوده، اما از این به بعد هر وقت به آن حضرت فکر می کنیم، تصویر مصطفی زمانی در ذهن ما نقش می ­بندد.

تجربه­ های مربوط به سریال مختارنامه و واکنش تند برخی مراجع مانند آیات عظام وحید خراسانی و صافی گلپایگانی نیز نشان داد که تصمیم به عدم نمایش چهره امام رضا (ع) از سوی فخیم زاده تصمیمی درست بوده است. او خود در این باره می گوید: «یکی از دلایلی که برای ساخت سریال ولایت عشق مردد بودم این بود که فکر کردم نمی توانم در باره فردی سریال بسازم که نمی توانم او را نشان دهم. در مورد این موضوع کمی بحث شد. شورای تاریخ اسلام چند جلسه برگزار کرد و به من گفتند می توانیم چهره امام (ع) را نشان دهیم اما خودم عقب نشینی کردم. با خودم گفتم از کدام بازیگر می توانم برای ایفای این نقش مهم استفاده کنم و مردم هم آن را باور کنند؟ چون هر کدام از ما یک جور تصور داریم، با خودم کلنجار رفتم و در نهایت پشیمان شدم که چهره امام رضا(ع) را نشان دهم.» (روزنامه خراسان، مورخ پنج‌شنبه ۲۱/۱۰/۱۳۹۱ ، ش ۱۸۳۱۴)

به علاوه نوع نمایش امام (ع) که فقط صورت ایشان نورانی بود ولی حضور فیزیکی کامل همراه با صدای حضرت (با بازیگری و صدای دلنشین فرخ نعمتی) ارائه شد،  یک حسن و مزیت دیگر نسبت به تجربه ­های پیشین مانند رسالت (معروف به محمد رسول الله (ص)- ساخته زنده یاد مصطفی عقاد)، سریال امام علی (ع) و سریال تنهاترین سردار داشت و آن، این که امام رضا (ع) محور اصلی سریال ولایت عشق بود اما در آن فیلم و سریال ­های قبلی بیشتر شخصیت­ های کنار معصومان (ع) و وقایع برجسته می ­شد مانند حضرت حمزه (ع) در فیلم محمد رسول الله (ص) با هنرمندی آنتونی کوئین و یا مالک اشتر (رض) در سریال امام علی (ع) با هنرمندی داریوش ارجمند و یا قطام با هنرمندی ویشکا آسایش.

فرخ نعمتی هم برای ایفای نقش امام (ع) انتخاب مناسبی بود زیرا بازیگر بلندقامتی بود که در لانگ‌ شات‌ ها به‌خوبی دیده و حضورش احساس می‌ شد. حرکت‌های آرام و باطمانینه و صدای پخته، حرفه‌ای و پرطنین او که مدتی طولانی از آن استفاده نشده بود، در خلق شخصیت وارسته‌ای چون امام‌ رضا (ع) بسیار کارساز شد.

البته اگر بتوان هم شخصیت قدیس را نشان نداد به شکلی که دوربین نقش وی را ایفا کند و هم از آسیب به حاشیه رفتن شخصیت اصلی داستان پرهیز کرد، بهتر است زیرا تصویرسازی حتی اگر صورت را نورانی کنیم شامل حرکات بدن و نحوه رفتار هم می شود و ممکن است آنچه ما ارائه می دهیم بسیار نسبت به تصویر ایده آلی که مخاطب در ذهن دارد، فاصله داشته باشد. به علاوه نورانی کردن چهره قدیس در کنار همه محاسنش یک عیب بزرگ دارد و آن این که منطبق بر یک نمایش  سینمایی نیست زیرا در یک فیلم رئال که شخصیت ها واقعی و غیر اسطوره ای هستند، نمی شود که در بین همه شخصیت های فیلم که در انسان بودن مشترکند فقط صورت یکی نورانی باشد. بهتر است عدم نمایش قدیسان مانند امامان معصوم (ع) در چند کار دیگر به آزمون گذاشته شود و نتایج آن با سریال ولایت عشق یا یوسف پیامبر (ع) مقایسه گردد تا به یک الگوی مناسب در فیلم ها و سریال های مذهبی دست یابیم.

انتخاب موسیقی متناسب در هر فیلمی اهمیت دارد اما در آثار تاریخی که به فضای امروز تعلق ندارند، انطباق موسیقی با متن فیلم بسیار مهم­تر است. برای نمونه می توان موسیقی فیلم محمد رسول الله (ص) (ساخته موریس ژار) را یک شاهکار دانست و یا موسیقی سریال امام علی (ع) (ساخته فرهاد فخر الدینی) که پس از اتمام سریال، گوش دادن به آن حتی بدون دیدن سریال نیز دلنشین بود. متاسفانه در برخی از آثار تاریخی سال­ های اخیر موسیقی مناسبی به کار گرفته نشده است اما زنده یاد بابک بیات که سازنده موسیقی متن سریال ولایت عشق بود، این کار را به نحوی انجام داد که تا کنون که دوازده سال از پخش این سریال می­ گذرد، در خاطره ­ها باقی مانده است.  رسول نجفیان  درباره موسیقی این سریال چنین گفته است: «… آهنگساز در این سریال در مقام شوشتری و بیات اصفهان کار کرده بود که این انتخاب کار بسیار هوشمندانه و زیرکانه ای بود زیرا دستگاه شوشتری بسیار تم غم ­انگیزی دارد و موزیک متن هم همین تم غم را به خود گرفته بود. در موسیقی این سریال از سازهای بین المللی به شکل بسیار زیبا استفاده شده بود و در برخی از قسمت ها هم سازهای اصیل ایرانی در این موسیقی گوش نواز بودند. ارزش های دراماتیک این سریال جای خود را دارد که بدون موسیقی هم شکوه خاص خود را می توانست داشته باشد ولی موسیقی بسیار زیبای این کار باعث شد سریال به اوج خود برسد در واقع موسیقی سریال امام رضا (ع) نقش مکمل را در این کار ایفا می کرد (منبع: پایگاه تبیان زنجان).

باید اضافه کرد که صدای گرم محمد اصفهانی نیز در ماندگاری این موسیقی در خاطره­ ها بسیار موثر بوده است.