فیلم سینمایی جن گیر ۱۹۷۳ دوبله فارسی

در تاریخ سینما هنوز هیچ فیلم ترسناکی محبوب تر و شناخته شده تر از جن گیر (۱۹۷۳) ساخته نشده است!

جن گیر مورد ستایش حامیان و هم منتقدان آن قرار گرفته است و همچنان به عنوان یکی از ترسناکترین فیلمهایی که تا کنون ساخته شده است در نظر گرفته می شود. این فیلم و نیز کتابی با همین نام که پایه شکل گیری این فیلم است، ترسی بسیار بدوی را در آدمی مورد هدف قرار می دهند…

ترسی که از زمان شعرهای دانته و هومر به نمایش در آمده است؛ ترس از مرگ. و به طور دقیق تر، ترس از مردن و رفتن به جهنم.

فیلم جن گیر بر اساس رمان افسانه ای ویلیام پیتر بلتی ساخته شده است، اما خود این رمان از ماجرایی واقعی الهام گرفته است، ماجرای جن گیری رابی مانهایم.

رابی مانهایم، نامی مستعار برای کودکی ۱۴ ساله است که با خانواده اش در ایالت مریلند زندگی می کردند. ادعا می شود که روح او در اواخر دهه ی ۱۹۴۰ توسط شیطان تسخیر شد. اولین بار این نام را تاریخ دان توماس بی الن که تاکنون بارها مطالبی در مورد موضوع جن گیری مانهایم نوشته است، ابداع کرد. شاهدان اصلی ماجرا به شدت از هویت واقعی این پسر محافظت می کردند و به همین دلیل استفاده از یک نام مستعار لازم بود. گفته شده است که مانهایم هیچ خاطره ای از تسخیر شیطانی خود به یاد نمی آورد و نزدیکان او هم به فراموش کردن آن حادثه راضی هستند. بنابراین اصل داستان تنها از طریق شاهدان عینی دیگر منعکس شده است. بیش از ۴۰نفر به عنوان شاهد این ماجرا تایید شده اند.

در فیلم جن گیر ، ماجرا با اتفاق های غیر عادی، مانند حوادثی در شب شروع شد. خانواده مانهایم حوادث مشابه جزئی ای را تجربه کردند. ابتدا با صدای چکیدن آب شروع شد که هیچ منبع حقیقی ای نداشت. سپس صداهای خراشیدن و گام برداشتن بود که خانواده به موشها نسبت دادند. پدر رابی تا آنجا که می توانست بخشهایی از دیوار را شکافت تا جوندگان مزاحم را پیدا کند، اما موفق نشد. این وقایع برای مدتی به همین شکل ادامه پیدا کرد.

در فیلم، ریگان دختری تنهاست که به علت طلاق پدر و مادرش با همه احساس بیگانگی می کند. به طور مشابه رابی مانهایم هم تک فرزند تنهای خانواده بود. او در کنار بزرگسالان اطرافش بزرگ شد، به خصوص عمه اش هریت که طرفدار اصول معنویت مسیحی بود. او به رابی آموخت که چطور از تخته ارواح (تخته ای که با آن با ارواح ارتباط برقرار می کنند) استفاده کند.

گفته می شد که رابی همیشه چشم به راه دیدن عمه اش بود. او در واقع بهترین دوست این پسر تنها بود. اما متأسفانه دوستی آنها به زودی با مرگ عمه هریت پایان یافت. سپس رابی تلاش کرد با استفاده از تخته ارواح با عمه عزیزش تماس برقرار کند. بسیاری از معنویون باور دارند که دستکاری بی احتیاطانه رابی در تخته ی ارواح باعث شده است که او روحش را در برابر شیطان باز کند.

کم کم اتفاقهای غیر عادی در خانه مانهایم رو به افزایش گذاشت. مبلمان خانه شروع به تکان خوردن می کرد. لیوان ها از روی کابینت به دیوار مقابل پرتاب می شدند. و این اتفاقات همه جا رابی را دنبال می کردند. یک حادثه در مدرسه برای او اتفاق افتاد. میز او به طور ناگهانی بر روی زمین سر خورد و و به شدت شروع به لرزش کرد و به دانش آموز کناری اصابت کرد. رابی رفتارهایی غیرعادی ای را آغاز کرد. او در حال جیغ کشیدن با صدای عجیبی که صدای خودش نبود فحاشی می کرد. همچنین رفتار او نسبت به پدر و مادرش کاملا خشونت آمیز شده بود. پدر و مادر رابی به دنبال پاسخی برای این مشکلات به علم رو آوردند، اما پزشکان و روانشناسان نتوانستند توضیحی برای رفتار رابی پیدا کنند. آنها پس از آن برای کمک به کلیسا پناه بردند.

کشیش لوتر مایلز شولز شب را در خانه مانهایم گذراند تا بتواند برخی از اتفاقات را به چشم خود ببیند. او ادعا می کند که تکان خوردن تخت خواب را دیده است در حالتی که پسر کاملا به آرامی خواب بود. او صدای اصابت و خراشیدن بر روی دیوار اتاق رابی را نیز شنید. او همچنین ادعا می کند که یک بار مبلمان و پتو ها در سراسر اتاق طوری به حرکت درآمدند، گویی یک نیروی نامرئی آنها را می کشید و هل می داد. کشیش شولز به این نتیجه رسید که نیروی شیطانی ای در پسر نفوذ کرده است و او برای اولین بار عمل “جن گیری” را آغاز کرد. شولز مراسم جنگیری لوتری را اجرا کرد. اما در مورد رابی کارساز نشد. او پس از آن جن گیری انگلیکن را انجام داد، که باز هم بی نتیجه بود.

خانواده رابی اجباراً به کشیش رومی کاتولیکی به نام کشیش ادوارد هیوز معرفی شدند. هیوز رفتار خشونت آمیز و مبتذل پسر را مشاهده کرد و به این نتیجه رسید که جن گیری ضروری است. این بار جن گیری در بیمارستان دانشگاه جورج تاون در مریلند انجام شد. خود هیوز انجام مراسم را به عهده گرفت، تا اینکه در نیمه راه رابی جراحت بزرگی را به هیوز وارد کرد که نیاز به رسیدگی پزشکی داشت و در نتیجه مراسم متوقف شد.

خانواده به خانه بازگشت با این امید که بعد از این جنگیری اوضاع رو به آرامش بگذارد، اما بر خلاف انتظارشان جن زدگی رابی حتی شدید تر از قبل شد. یک شب وقتی همه خانواده خواب بودند رابی شروع به جیغ زدن و ناسزا گفتن کرد. پدر و مادر با عجله به طرف او شتافند و دیدند که نقش “سنت لوئیس” بر روی قفسه سینه رابی حک شده بود. سنت لوئیس، شهری بود که عمه اش هریت در آن فوت شده بود. خانواده بلافاصله برای سفر به آن شهر برنامه ریزی کردند.

پس از ورود به سنت لوئیس، پسر عموی رابی آنها را به اسقف ریموند اس جی معرفی کرد که پروفسور دانشگاه سنت لوئیس بود. اسقف سپس با کشیش ویلیاماس بادرن و دو نفر دیگر تماس گرفت تا به همراه هم وضعیت رابی را بررسی کنند.

آنها متوجه شدند که رابی از هر چیزی که به نوعی زمینه ی مذهبی داشته باشد متنفر است. به عنوان مثال: او زمانی که با صلیب یا آب مقدس مواجه می شد خشن تر می شد. او اغلب با صدایی شیطانی به زبانی صحبت می کرد که ممکن نبود زبان خودش باشد. با توجه به وخامت وضعیت او، کشیش بادرن از اسقف اعظم کسب اجازه کرد تا جن گیری دیگری را بر روی پسر انجام دهد. این مراسم در طبقه پنجم بیمارستان برادران الکسیان انجام شد.

کشیش والتر هالوران و کشیش ویلیام ون رو در این اقدام به بادرن کمک می کردند. در طول جن گیری، رابی بی نهایت خشن شد. او بر صورت رهبران مذهبی تف می کرد و با فریاد به آنها فحاشی می کرد. یک شیشه آب مقدس به سمت سقف پرتاب شد و شکست. کلماتی مانند جهنم و شر شروع به ظاهر شدن بر روی قفسه سینه رابی کرد، که بر روی گوشت او حک می شد. بینی کشیش هالوران نیز در طول مراسم شکست.

این مراسم ۳۰ بار تکرار شد، تا اینکه رابی کلمه ی “Christus, Domini” را ادا کرد: که به معنی مسیح،خداوند بود. و سپس صدای بلند رعد و برقی شنیده شد که پس از آن رابی گفت:

“تمام شد”.

اختلاف زیادی در میان محققان بر سر بسیاری از جنبه های این داستان وجود دارد. به عنوان مثال:

هیچ سند و مدرکی در دست نیست که نشان دهد پدر هیوز مراسم جن گیری را در بیمارستان دانشگاه جورج تاون اجرا کرده است و هیچ سابقه پزشکی ای نشان نمی دهد که پدر هیوز به دلیل آسیب به بیمارستان رفته باشد. همچنین، کشیش هالوران که در آخرین جن گیری حاضر بود ادعا می کند که در مورد وقایع خارق العاده ای که در طی مراسم رخ داد توسط همکار دیگر او تا حد زیادی اغراق شده است. او می گوید که تغییر صدای پسر آنقدر شدید و مشخص نبوده که شاهدان دیگر نقل می کنند. او می گوید که آن صدا می توانست از خود پسر تولید شده باشد. او همچنین می گوید که این امکان وجود دارد که نوشته های خونین بر روی بدن پسر توسط خود او با انگشت هایش انجام شده باشد.

این پرونده هم از نظر پزشکی و هم روحی و روانی مورد بررسی قرار گرفته است. توضیحات جایگزین بسیاری ارائه شده اند از جمله اینکه ممکن است آن پسر از اختلال روانی ای مانند اختلال شخصیت چندگانه، اتوماتیسم، سندرم تورت، یا اسکیزوفرنی رنج می برده است؛ اما شرایط گزارش شده با علائم معمول این اختلالات به طور کامل مطابقت نمی کنند.

برای مثال: معمولا درمان چنین اختلالاتی نیاز به سالها درمان و دارو دارد اما رابی بعد از آخرین جن گیری به طور کامل بهبود پیدا کرد. همچنین این فرضیه هم پیشنهاد شده است که شاید عمه هریت رابی را مورد آزار جنسی قرار داده است و او پس از مرگ عمه به علت سردرگمی از این رابطه شروع به رفتارهای عجیب کرده است. البته این نظریه صرفا بر پایه یک حدس است و هیچ مدرکی برای دفاع از آن در دست نیست.

یکی دیگر از افرادی که به این ماجرا مشکوک است نویسنده ای به نام مارک اوپساسنیک است. او در مقاله ای در مجله ی “Strange” تحت عنوان “پسر جن زده ی شهر کلبه؛ حقایق سخت و سرد پشت پرده ی داستانی که الهام بخش فیلم جن گیر شد” نوشت:

“حقایق نشان می دهد که رابی پسر بچه ای لوس و تنها بود، با مادری که بیش از حد مراقب فرزند بود و پدری که رابطه ی صمیمانه ای با پسرش نداشت. به نظر من اینها رفتار پسری رانده شده است که به هر طریقی می خواست از مدرسه بیرون بیاید. او خواستار توجه اطرافیان بود، و می خواست منطقه سکونتش را ترک کند و به سنت لوئیس برود. پس کج خلقی کردن راه حل او بود. او بازی ابداعی خود را شروع کرد. مجموعه ای از کشیش هایی که تا به حال هیچ تجربه ای در جن گیری نداشتند دور او جمع شدند در حالی که او را به تخت بسته بودند. واکنش او کاملا طبیعی بود، او با خشم و خشونت با آنها برخورد کرد، و برای رهایی خود تلاش کرد. رابی دوو در ژانویه ۱۹۴۹ بیماری نبود که بدون تعمق در محرکهای بیماری های روانی- تنی بتوان به مشکل آن پی برد. مشکلی که شاید روانپزشکی مدرن تا کنون خوب به آن پرداخته باشد. رابی تنها یک نوجوان عادی دیگر نبود.”

این که آیا علت جن زدگی رابی روانی بود یا ماوراء الطبیعی ؟! هنوز بین روحانیون و شکاکین مورد بحث است. صرف نظر از پاسخ آن، داستان واقعی پشت فیلم جن گیر هم درست به همان اندازه بحث برانگیز است. علت دقیق اختلال رابی در آینده باز هم مورد بحث قرار خواهد گرفت. در حقیقت، همه ما باید به طور جداگانه شواهد و حقایق ارائه شده توسط شاهدان عینی را بررسی کنیم و به شخصه تصمیم بگیریم که اختلال آن پسر بچه روانی بوده و یا واقعا توسط یک روح شیطانی احاطه شده بود.

و اما نقدی کوتاه بر فیلم جن گیر

چندین سکته قلبی، ترس از شب، واکنش منفی روانشناسان نسبت به دیدن جن گیر و… ثابت می کند که این فیلم در دهه ی ۷۰ میلادی چه بر سر تماشاگران آورد. جن گیر درباره دختر نوجوانی به بود که به شدت از تشنج به خود می پیچید و مادرش نیز بعد از مشورت با پزشک به این نتیجه رسیده بود که کسی نمی تواند دخترش را درمان کند. بنابراین او به توصیه پزشک تصمیم گرفت تا از یک کشیش برای درمان دخترش کمک بخواهد تا شاید این کشیش بتواند اهریمنی که در وجود دخترش جا خوش کرده را خارج کند.این داستان ساده شاید در ابتدا این تصور را در تماشاگر بوجود بیاورد که با فیلمی معمولی سر و کار دارد اما زمانی که با این دختر جنی روبرو می شود تازه متوجه می شود که داستان از چه قرار است! دیالوگهایی که بین رگان ( یا همان دختری که جن در او رسوخ کرده است ) و کشیش برقرار می شود به نوعی تقابل بین عقل و دین است. کشیش سعی دارد تا با کارهای سنتی خود از جمله قرار دادن صلیب در برابر دختر، خواندن دعا برای شفای دختر بر مشکل او فائق آید اما جن داستان ما زرنگ تر از این حرفاست و بجای گوش کردن به کشیش، بر روی او استفراق کرده و حتی کارهای او را نقد کرده و به او می فهماند که یک موجود بی خاصیت است! تکان خوردن های ناگهانی تخت، چرخیدن ۳۶۰ درجه ای سر رگان، خارج شدن بخار از دهان رگان و.. همگی جزو سکانسهای بیاد ماندنی فیلم هستند اما نکته ای که جن گیر را از فیلمهای دیگر ژانر ترسناک جدا می کند دیالوگهای تیز و معناداری بود که بین کشیش و دختر برقرار می شد. متاسفانه بعد از موفقیت فیلم جن گیر به حدی فیلمهای ضعیف و نازلی در ژانر جن و جن گیری ساخته شد که رسما اسم این فیلم را نیز بر باد داد. فیلمهایی از جمله آخرین جن گیری، یک جن گیری آمریکایی همگی از آثار نازلی بودند که تنها به هدف تسخیر گیشه به سینماها وارد شدند و البته چندان دست خالی هم نرفتند. بهرحال اگر می خواهید که واقعا بترسید و شب را با یک کابوس به پایان برسانید، فیلم جن گیر را تماشا کنید. یکی از امتیازاتی که فیلم جن گیر نسبت به فیلمهای ترسناک دیگر دارد این است که دوبله فارسی آن نیز موجود می باشد و خوشبختانه دوبله ای که ازاین فیلم وجود دارد توانسته فیلم را یک پله بالاتر از حد معمولش ببرد.»

۲۳ حقیقت ناگفته در مورد فیلم وحشتناک جن گیر

در طول فیلمبرداری یک ساله فیلم افسانه و حرف و حدیث‌هایی در مورد بدیمن بودن فیلم وجود داشت، مثل مرگ ۹ نفر از کسانی که در روند تولید فیلم نقش داشتند و داستان‌هایی در مورد…

ما در اینجا سعی کرده‌ایم برگزیده ای از حقایق فیلم «جن‌گیر» که احتمالا همه مردم در موردش اطلاعات ندارند را در اختیارتان قرار دهیم. بیشتر مطالب این متن از سایتهای معتبر IMDB و MovieMistakes گرفته شده‌اند، البته این سایتها گفته‌های کارگردانان و بازیگران در مورد فیلمها را خیلی مختصر ذکر کرده اند. بنابراین متن ما هم در این مورد خلاصه و مختصر خواهد بود. شاید این مطلب برای کسانی که فیلم را ندیده اند انگیزه ای شود که حداقل یکبار فیلم را ببینند. البته این نکات در نسخه اصلی و اورجینال فیلم وجود دارند و اگر از یک یا چند مورد سر درنیاوردید بدانید که فیلم را با سانسور دیده‌اید! و البته هرکس می‌تواند به این لیست مواردی را اضافه کرده و با هربار دیدن فیلم مطمئنا نکات جدیدی به ذهنمان می‌آید.

حقیقت ۱ تا 5

۱- کشیش جوانی که در آخر فیلم جن گیر در حضور پدر کاراس اعتراف کرد خودش یک کشیش کاتولیک بوده (و هست) (جناب کشیش ویلیام اومالی). کارگردان فیلم برای اینکه در صحنه آخر فیلم واقعا او را غافلگیر کند، ناگهان به صورتش سیلی زد و بعد فریاد زد «اکشن»! پدر اومالی هنوز که هنوز است خاطره این روز را در دانشگاه فوردهام به دانشجویانش آموزش می‌دهد.

۲- روز اول فیلمبرداری سکانسهای جن گیر ، دیالوگهای لیندا بلر که پر از کلمات زشت و رکیک بود باعث رنجیده خاطر شدن ماکس وان سیدو (Max von Sydow) جنتلمن می‌شد. انگار که بعضی وقتها یادش می‌رفت سر صحنه فیلمبرداری هستند.

۳- در این فیلم برای مضطرب کردن بیشتر تماشاگر کمی ‌از تکنیک *cutaway استفاده شده است. معروفترین این صحنه‌ها صورت شیطانی است (که در بالا می‌توانید ببینید). بد نیست بدانید بازیگر اصلی این چهره ایلین دییتز کسی بود که در ۲ سریال آمریکایی Happy Days و General Hospital خوش درخشید. این چهره برای من یکی از به یادماندنی‌ترین صحنه‌های فیلم است که هنوز وقتی آن را می‌بینم می‌ترسم.

*cutaway نمایی است که موضوع اصلی صحنه را نشان نمی دهد، بلکه مربوط به جزء دیگری از صحنه است که از لحاظ مضمون و یا ربط داستانی با موضوع اصلی ارتباط دارد. مثلا وقتی در تصویر اصلی مردی را داریم که در خیابان قدم می‌زند، در نمای cutaway بخشی از کفش یا کیف مرد یا حتی زنی که از پنجره خانه‌اش به او نگاه می‌کند نشان داده می‌شود.

۴- در صحنه دلخراش فیلم جن گیر که ریگان به صلیب عیسی بی‌حرمتی می‌کند (که به احتمال زیاد شما این صحنه را ندیده اید چون در بعضی از نسخه‌ها سانسور شده است) و پس از ورود مادرش به صورت او شلاق می‌زند، ایلین دییتز (که شماره ۳ در موردش صحبت شد) به کمک ریگان می‌آید. ویلیام فرکلین احساس می‌کرد آنها به شخصی نیاز دارند تا برای اجرا کردن این حرکات سنگین از توانایی بدنی بیشتری برخوردار باشد و برای این کار استفاده از دو نفر به بهتر درآمدن سکانس کمک می‌کرد. لیندا بلیر در مورد این صحنه می‌گوید: «من واقعا نمی‌دانستم چه کار دارم می‌کنم و دلیل انجام این اعمال شیطانی را نمی‌دانستم».

۵- در ضمن بد نیست بدانید این جیغ‌های شیطانی که از دهان لیندا بلیر بیرون می‌آمد، صدایی نبود جز صدای جیغ خوکهایی که ذبحشان می‌کردند.

حقیقت ۶ تا۱۰

۶- الن بروستین به خاطر این فیلم و در صحنه ای که دختر جن زده اش او را پرتاب کرد، ستون فقراتش برای همیشه آسیب دید. و وقتی او از شدت درد جیغ می‌کشید از او فیلم گرفته و برای طبیعی درآمدن هرچه بیشتر فیلم بعدا این قطعه را به فیلم اصلی اضافه کردند.

۷- برای جلوه بیشتر صحنه‌های ترسناک در طول فیلمبرداری تمام وسایل اتاق خواب فیلم را فریز کرده بودند و برای این کار با چهار وسیله تعیین دما، دما را بین ۳۰ تا ۴۰ درجه زیر صفر پایین می‌آوردند. بعضی وقتها هوا به قدری سرد می‌شد که عرق افراد و کارکنان روی بدنشان یخ می‌زد. در یک سکانس قبل از رسیدن بازیگران بارش برف سبب شده بود که فضا کاملا از رطوبت و نم اشباع شود. این حادثه نیاز به ایجاد و ساختن غبارهای تنفسی را که در فیلمهای مدرن امروزی بسیار رایج است را تامین می‌کرد.

۸- وقتی نسخه اصلی فیلم اولین بار در انگلیس نمایش داده شد، چند انجمن شهری نمایش عمومی ‌فیلم را تحریم کردند. این واقعه منجر به پیدایش حوادث و تورهای مسافرتی عجیب و غریب شد! مثلا شرکتهای مسافرتی «تورهای اتوبوسی برای دیدن جن‌گیر» ترتیب می‌دادند و علاقه‌مندان را به صورت گروهی برای تماشای محلی که فیلم در آنجا ضبط شده بود می‌بردند.

۹- یکی از تماشاچی‌هایی که در نمایش اولیه و خصوصی فیلم اصلی را دید از شدت ترس غش کرده و بیهوش شد. او بعدا از کمپانی برادران وارمر درخواست غرامت کرد و ادعا کرد که استفاده از تکنیکهای تصویری غیراستادانه سبب بیهوش شدن او شده است. و البته این کمپانی هم از حسابش مبلغ اعلام شده توسط دادگاه را به حساب این مرد واریز کرد. فیلم در اکران‌های مختلف مردم زیادی را شدیدا تحت تاثیر قرار داد. همچنین به به پرستاران و دکترهای اورژانس ابلاغ شده بود که به حال کسانی که به خاطر این فیلم دچار تشنج و غش می‌شدند رسیدگی کنند.

حقیقت ۱۰ تا ۱۴

۱۰- به خاطر همه این جنجال‌ها فیلم تا سال ۱۹۹۹ در شبکه ویدئویی در دسترس نبود، در این سال اداره سانسور انگلیس با ضبط نسخه کامل و بدون سانسور فیلم در شبکه ویدئویی موافقت کرد.

۱۱- جایی که ریگان تسخیر شده به پدر دامین کاراس لگد زده و او را پرتاپ می‌کند از حقه صابون استفاده شده است!

۱۲- ویلیام فردکین کارگردان فیلم از توماس برمینگهام کشیش و مشاور اجرایی خواست که عمل جن‌گیری را انجام دهد، ولی او از این کار امتناع کرده و گفت عمل جن‌گیری باعث افزایش خشم جن‌ها می‌شود. کشیش برمینگهام موقع بازدید از این فیلمبرداری زخمی‌ شد و با این حال به کارکنان دلداری داده و برای آنها دعای خیر می‌خواند.

۱۳- بعد از اینکه ویلیام فردکین برای فیلم El topo (1970) کار را منحل کرد، از گونزالو گاواریا خواستند بعضی از کارهای صداگذاری فیلم را انجام دهد. یکی از صداهای به یادماندنی، صحنه ای است که ریگان سرش را ۳۶۰ درجه می‌چرخاند. طریقه ایجاد کردن این نوع صدا هم در نوع خود جالب است: برای این کار همه کارکنان و بازیگران کیف پولهای چرمی ‌خود را جلوی میکروفون جمع کرده و صدای حاصل از اصطکاک این کیفها به یکدیگر ایجاد می‌شد.

۱۴- ویلیام پیتر بلتی رمانش را براساس یک مراسم جن‌گیری واقعی سال ۱۹۴۹ به طور فرضی اقتباس کرد، که هم در کلبه‌ای در شهر ماریلند و هم در Bel-Nor میسوری به صورت ناقص انجام شده بود. چندین روزنامه محلی از سخنرانی کشیشی گزارش کردند که برای مردم معمولی صحبت کرده و ادعا کرده بود که جن را از وجود یک پسربچه ۱۳ ساله به نام روبی خارج کرده و این کار طاقت فرسا ۶ ماه طول کشیده بود.

حقیقت ۱۵ تا ۱۸

۱۵- یکی از معروفترین صحنه‌های این فیلم و صحنه ای که برای پوستر فیلم و کاور DVD/VHS ‌ها استفاده شد، از نقاشی «امپراطور نور» (سال ۱۹۵۴) اثر رنه ماگریته الهام گرفته شده است. این صحنه قسمتی از فیلم است که مرین از تاکسی خارج شده و درجلوی اقامتگاه MacNeil که در احاطه نورهای مخوف است می‌ایستد.

۱۶- در این فیلم لیندا بلر هم زخمی ‌شد، وقتی که از روی تخت پرت می‌شد در اثر اصابت یک جسم تیز کمرش زخمی ‌شد.

۱۷- لیندا بلر قبل از اینکه با گرفتن جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن از آکادمی‌ Mercedes McCambridge به خاطر درآوردن صدای جن معروف شود، برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین نقش مکمل شد. و البته طبق قوانین آکادمی ‌اسکار کسی که نامزده دریافت جایزه شده نمی‌تواند از مقام خود انصراف دهد. اما علی رغم تمام این حرفها لیندا با سپردن امتیاز خود به یک بازیگر دیگر فرصت بردن جایزه اسکار را از بین برد.

۱۸- برای سکانسهای استفراغ الیین دییتز به کمک لیندا بلر می‌آمد و بعدها درحالیکه ادعا می‌کرد دستمزدش برای این سکانسها پرداخت نشده ادعای غرامت کرد. گریم‌های دیک اسمیت بر روی صورت دییتز به صورتی بود که با نصب ورقه‌های گرم شده پلکسی گلاس، رگ و پی صورت او را نمایش داده و چهره اش را وحشتناک می‌کرد. همچنین یک پوشش نازک که داخل دهان و روی زبان نصب شده بود سبب می‌شد که استفراغ به طور طبیعی و روان از دهان بیرون بیاید و مایع استفراغ هم از لوله‌هایی تامین می‌شد که به صورت مخفی درون پلکسی گلاس دو طرف صورت جاسازی شده بود. چنین تجهیزاتی باعث می‌شد که که دییتز نتواند به راحتی دهانش را ببندد یا چیزی بخورد.

حقیقت ۱۹ تا ۲۳

۱۹- یک سری از متعصبین مذهبی که عمل جن‌گیری و ارواح شیطانی را باور داشتند از اینکه لیندا بلر تهدید به مرگ شود می‌ترسیدند و تا ۶ ماه بعد از انتشار فیلم برای حمایت کردن از لیندا برای او بادیگارد گذاشته بودند.

۲۰- جنی که ریگان مک‌نیلل را تسخیر کرده بود «پازوزو» نام داشت، با این حال نام جن در هیچ قسمتی از فیلم ذکر نشد. پازوزو در فیلم به پدر دامین کاراس دروغ گفته و ادعا می‌کند شیطان واقعی است و البته دیالگوهایش با پدر لنکستر مرین غلط بودن ادعاها را ثابت می‌کند.

۲۱- Mercedes McCambridge روی یک سیب نیم خورده له شده و تخم مرغ خام استفراغ کرد، تا طنین صوتی مناسبی برای پرتاب شدن استفراغهای ریگان ایجاد کند.

۲۲- ویلیام فردکین مدتهای مدید در جستجوی بازیگر نوجوان توانا برای نقش ریگان بود و خودش می‌گوید حتی روزهای آخر در نظر داشتم از بازیگران بزرگسال قد کوتاه برای این نقش استفاده کنم.

۲۳- در طول فیلمبرداری یک ساله فیلم حرف و حدیث‌هایی در مورد بدیمن بودن فیلم وجود داشت، مثل مرگ ۹ نفر از کسانی که در روند تولید فیلم نقش داشتند و داستان‌هایی در مورد آتش سوزی مرموزی که در تعطیلات آخر هفته باعث خراب شدن بخشی از فیلم شد. دو نفر از بازیگران به نام‌های جک مک گووارن (بازیگر نقش بروک دنینگز) و واسیلیکی مالیاروس (مادر پدر کاراس) قبل از اکران فیلم زندگی را وداع گفتند.

فروشگاه اینترنتی فیلم و سریال طنین

فروشگاه اینترنتی فیلم و سریال نوستالژی ها

فروشگاه اینترنتی وکسل