خرید پستی سریال طنز پادری با کیفیت بسیار خوب

شماره پروانه نمایش: ۹۵۱۲۳۴ – ۱۵۵/۹۵

نام مجموعه: سریال تلویزیونی پادری |

سال و کشور تولید کننده: ۱۳۹۵، ایران|

فرمت: Dvd – Vob|

کیفیت: بسیار خوب |

نوع تصویر: Full Screen|

رزولیشن تصویر: ۷۲۰*۵۷۶|

تعداد قسمتها:۲۰ قسمت|

ژانر: کمدی، خانوادگی |

تعداد دیسک:۴ دی وی دی|

توضیحات: ضبط شده از شبکه یک سیما |

بازیگران:

هومن برق نورد  در نقش فیروز مشتاق

 بهنام تشکر  در نقش نصرت سوزنچیان

 سیما تیرانداز در نقش عفت سوزنچیان

 امیرحسین رستمی در نقش بهروز مشتاق

 نگار عابدی در نقش افروز مشتاق

 محمدرضا شیرخانلو در نقش پوریا مشتاق

 یاس نوروزی در نقش پریا مشتاق

 مجید یاسر

 جمشید مشایخی

 ابراهیم‌آبادی در نقش صاحبخانه

 شهین تسلیمی

 فریبا طالبی

کریم قربانی

 صدرالدین حجازی

آتیه جاوید

نصرت میرعظیمی

مهدی دانایی‌مقدم

کارگردان:

محمد حسین لطیفی

معرفی سریال پادری :

سریال پادری نام مجموعه تلویزیونی است که در اواخر سال ۱۳۹۴ در ادامه سریال دودکش ساخته شد. پادری ابتدا قرار بود در نوروز ۹۵ پخش شود ولی پخش آن به ماه رمضان موکول شد. این سریال به کارگردانی محمد حسین لطیفی و تهیه کنندگی سید محمود رضوی در تهران ساخته شده‌است.

پادری که مطبوعات آن را دودکش ۲ نامیده بودند با نام پادری برای شبکه اول سیما تهیه شده‌است.در این سریال ۲۰ قسمتی، شخصیت‌های سریال دودکش که به قلم برزو نیک نژاد و حسن وارسته خلق شده بودند و زینب تقوایی آن را برای رمضان سال ۹۲ شبکه اول سیما تهیه و تولید کرده بود، اینبار در فضا و قصه‌ای تازه‌  به قلم کوروش نریمانی برای رمضان ۹۵ شبکه اول تهیه و تولید شد.

داستان سریال پادری چیست؟

داستان « پادری » دررابطه با قالیشویی مشتاق است که تعطیل شده‌است، و فیروز مشتاق در ایام نزدیک به نوروز به خاطر از دست نرفتن اعتبار قالیشویی و حفظ مشتریان سابق، سعی می‌کند با اجاره یک قالیشویی دیگر، کارش را پی بگیرد، او که با انبوهی از فرش‌های نشسته روبرو است، دردسرهای جدیدی برایش رخ می‌دهد. از طرفی نصرت برخلاف گذشته دارای وضع مالی خوبی می‌شود…

نقد و بررسی کوتاه سریال پادری

چند سالی است که روند ساخت سریال به تأسی از سریال های آمریکایی در کشورمان شکل جدیدی به خود گرفته است. بدین طریق که نویسندگان سعی می کنند پایان بازی برای سریال ها بنویسند که بتوان آن را در فصل های دیگر نیز ادامه داد. کاری که در هالیوود سالهای سال است که مرسوم بوده و اتفاقاً در بیشتر موارد کشش تماشاچیان را به ادامه سریال ها به همراه دارد. اما این مقوله وقتی در ایران جواب می دهد که حداقل چند خط داستان برای روایت یک سریال موجود باشد که بتوان آن را بسط داد و در قسمتهای طولانی به مخاطب عرضه کرد. متاسفانه حلقه مفقوده سریال های ایرانی همین داستان گویی و پردازش درست فیلمنامه می باشد. بعضی وقتها اصرار بیجایی داریم که داستان را تا جایی که می توانیم با دیالوگ های هجو و آب بندی های بی سر و ته کش دهیم و خیلی خنده دار است که یک جاهایی هم می خواهیم فصل دوم همان داستان آب بندی شده را به مخاطب عرضه کنیم.

این مقدمه را گفتم برای اینکه به بحث اصلی خودمان وارد شویم. سریال پادری ! همان سریالی که در فصل اول با نام دودکش از شبکه یک سیما پخش شد و به لطف بذله گویی های هومن برق نورد و چند تا تیکه طنز، با اقبال مخاطبان مواجه شد و سازندگان تصمیم گرفتند در فصل دوم نیز این بذله گویی ها! را ادامه دهند.

کاش تهیه کنندگان و نویسندگان ما می توانستند با دقت بیشتری به سراغ ساخت سریال بروند. کاش سریالی را که در یک فصل توانسته برای خود مخاطبانی دست و پا کند با ساخت فصل دوم به ورطه کلیشه و تکرار نکشیم تا خاطره خوبی از آن به ذهن بیننده بماند.

در هر حال پس از کش و قوس های فراوان بر سر نامه فصل دوم دودکش، نام آن به پادری تغییر کرد. اما بر خلاف اسمش که ۱۸۰ درجه تغییر کرد، متاسفانه داستان فصل دوم چندان جالب نبود و نتوانست آنطور که باید و شاید مخاطبان را مانند فصل اول راضی نگه دارد. یکی از دلایل این مسئله شاید این بود که قرار بود پادری برای نوروز ساخته شود، اما مسئولان تصمیم گرفتند آن را برای ماه رمضان پخش کنند و به همین دلیل صحنه های مربوط به نوروز حذف و سکانس هایی به سریال اضافه شد تا هم زمان مجموعه افزایش پیدا کند و هم سریال حال و هوای نزدیک تری با ماه رمضان پیدا کند. علی ایحال شاید « پادری » طبق کلیشه های امروزی ظاهرا سریال مناسبتی رمضان نباشد اما لزوما نباید زمان قصه مناسبتی در ماه رمضان بگذرد یا المان های رمضانی داشته باشد. یادمان نرود که همه آداب و مراسم این ماه هدفش اخلاقی زیستن است و نماز و روزه و افطار و سحر ابزاری برای تببین و ترویج ارزش های اخلاقی در جامعه است. در واقع این ها شریعتی در خدمت یک حقیقت هستند. به نظر من کاری که هم شاد است و می خندادند هم در بطن خود انتقال دهنده پیام های اخلاقی است بیشتر با ذات ماه رمضان مناسبت پیدا می کند.

با این همه ، پادری به جنس زندگی بیشتر مردم نزدیک است و مخاطب به راحتی می تواند با شخصیتها همزاد پنداری کند. نگاه پادری به زندگی رئالیستی تر است و کمتر در آن شعار داده می شود. هر چند بعضی از تکیه کلام ها و مزه پرانی های شخصیتها دیگر آنقدر تکراری و لوس می شود که مخاطب را دچار اشباع زدگی می کند.