سریال تلویزیونی پروانه با کیفیت عالی

شماره مجوز: 423117 – 155/98

نام مجموعه: سریال تلویزیونی پروانه |

سال و کشور تولید کننده: 1392، ایران|

فرمت: Dvd – Vob|

کیفیت: عالی|

نوع تصویر: Full Screen|

رزولیشن تصویر: 720*576|

تعداد قسمتها:18 قسمت|

تعداد دیسک:3 دی وی دی|

توضیحات: ضبط شده از شبکه آی فیلم با آرم شبکه آی فیلم|

بازیگران:

حامد کمیلی

نیما رئیسی

مهدی سلوکی

قطب الدین صادقی

شهرام عبدلی

سپیده خداوردی

سارا بهرامی

الهام چرخنده

متین ستوده

شیوا خسرومهر

بهنام قربانی

پروین ملکی

کارگردان:

جلیل سامان

خلاصه داستان:

امیر در پی یافتن خبری از همسر مفقودش که حدس می‌زند توسط ساواک بازداشت شده است، مخفیانه وارد خانه یکی از عوامل ساواک شده و هنگام جستجوی مدارک مخفی این سازمان، با پروانه، دختر خانواده آشنا می‌شود و این آغاز تغییر و تحول در زندگی پروانه با بازی سارا بهرامی است.

نقد کوتاهی بر سریال پروانه

سریال پروانه بعد از موفقیت ” ارمغان تاریکی ” تبلوری دیگر از سازنده آن یعنی جلیل سامان بود. سامان در تجربه تازه‌اش، تصاویر شسته رفته و کنترل‌شده‌تری را نسبت به ارمغان تاریکی به نمایش می‌گذارد. او از لحاظ فضاسازی تکنیکال در بسیاری از سکانس‌ها، نورپردازی را به شکلی کاملاً هدفمند و حساب شده انجام می‌دهد و هر چه در سریال جلوتر می رویم، این امتیاز خود را بیشتر نشان می‌دهد و هدفمندانه‌تر می شود. از طرفی منطق استفاده از منابع نورانی در بسیاری از سکانس‌ها کاملاً مشخص است.

به این ترتیب که منابع نوری در بسیاری از سکانس‌های سریال، یعنی اینکه زمان رخدادها در شب باشد یا روز، در سریال  ” پروانه ” ازمنطق دراماتیک برخوردار است. بسیاری از وقایع سریال که در شب می‌گذرد، امکان رخداد آن در روز وجود ندارد و سناریو به گونه‌ای زمان بندی شده که نمی‌توان زمان رخدادها را جابه‌جا کرد، در حالی که در اکثر سریال‌های ایرانی امکان چنین چیزی وجود دارد.

جلیل سامان نه تنها از نظر تصویری و ایجاد حس و حال دهه 50 موفق بوده بلکه از نظر صوتی هم موفق عمل کرده است. ما در سریال پروانه ، جابه‌جا ترانه‌های معروف دهه 50 را می‌شنویم که کارکرد تزئینی ندارند و هدفمند انتخاب شده‌اند.

اگر به مفهوم این ترانه‌ها دقت کنیم، درمی‌یابیم که مفهوم آن با آنچه در صحنه در حال رخ دادن است، هماهنگی دارد و بن مایه داستانی سریال را تقویت می‌کند.

نشریات دهه 50 یا پوستر فیلم‌های این دهه نیز به خوبی و بجا در این سریال استفاده شده و به فضاسازی کمک کرده است. دوربین نیز برخلاف روال معمول در تلویزیون و سینما به صورت گل درشت از نشانه‌های تصویری استفاده نکرده و به عنوان مثال روی جلد یک مجله، تمام قاب دوربین را پر نمی‌کند، بلکه در گوشه‌ای دیده می‌شود تا بیننده از زمان وقوع داستان مطلع شود.

ترانه تیتراژ پایانی سریال با صدای مانی رهنما نیز یکی دیگر از نکات قابل توجه «پروانه» است. سامان این تجربه را در سریال قبلی خود داشت و از ترانه‌ای برای تیتراژ استفاده کرده بود که وصف حال شخصیت‌های ماجرا بود. در پروانه نیز این اتفاق تکرار شده است. اینکه او برای موسیقی و ترانه بهای زیادی قائل شده، آن را دست کم نگرفته و به عنوان یک عنصر ساختاری از آن بهره برده، جای تقدیر دارد. در حالی که در برخی آثار ترانه‌های تیتراژ جنبه تزئینی و کارکرد باری به هر جهت دارند.

جای سریال‌هایی مثل «ارمغان تاریکی» و ” پروانه ” در رسانه ملی خالی است؛ سریال‌هایی که به ابعاد درونی و فردی سیاست بپردازند، آن را دراماتیزه کنند و جنبه‌های ناخوانده یا کمتر کشف شده از زندگی گروهک‌ها را به نمایش بگذارند.

«پروانه» کار پر زحمتی بوده و فضاسازی خوبی داشته است. به تصویر کشیدن دهه 50 کار دشواری است که نمی‌توان منکر زحمات سازندگان سریال در این رابطه شد و حتی هرقدر ضعف و نقص در این سریال وجود داشته باشد، کار به خاطر حرف و پیامی که در بردارد و داستان‌هایی که می‌گوید جای تقدیر است.

«پروانه» بخشی از تاریخ ورق نخورده ایران را به تصویر می‌کشد و حمایت مالی و اقتصادی از آثاری اینچنینی حیاتی است. بنابراین چه بهتر که به جای یک «پروانه» در سال، ما 20 «پروانه» در طول سال در شبکه‌های مختلف تلویزیون داشته باشیم.

هم اکنون فروشگاه اینترنتی طنین افتخار دارد که سریال تلویزیونی پروانه را با کیفیت عالی و بسته بندی شکیل، تقدیم شما هموطنان عزیز و دوستداران این مجموعه نماید.