خرید اینترنتی سریال شاهگوش با کیفیت بسیار خوب

شماره مجوز:۵۴۹۳۲۱ – ۱۵۴/۹۳

نام مجموعه: سریال شبکه نمایش خانگی شاهگوش |

سال و کشور تولید کننده: ۱۳۹۲، ایران|

فرمت: Dvd – Vob|

کیفیت: بسیار خوب|

نوع تصویر: Full Screen|

رزولیشن تصویر: ۷۲۰*۵۷۶|

تعداد قسمتها:۲۸ قسمت + پشت صحنه|

تعداد دیسک:۷ دی وی دی|

توضیحات: با تگ سایت the-music به همراه پشت صحنه تمامی قسمتها |

بازیگران:

نویسندگان:

الهه میر باقری

آزاده محسنی

کارگردان:

داریوش میر باقری

خلاصه داستان و نقد و بررسی سریال شاهگوش

کله‌پزی که عشقش به استقلال را با هیچ چیز دیگر جایگزین نمی‌کند دختری دارد که خواستگاری پرسپولیسی دارد و همین تعلق رنگی است که با مخالفت پدر روبرو می‌شود. در ادامه یک تصادف منجر به فوت کله‌پز و بازگشایی پرونده یک قتل می‌شود؛ کله‌پز داستان حین عبور از عرض خیابان با پژوی سبزرنگی تصادف کرده و در پی این تصادف می‌میرد! تنها شاهد اتفاق مردی است تک‌چشم که فقط رنگ و نوع ماشین را تشخیص داده‌است. این چنین است که داستان وارد فاز کلانتری می‌شود. افسر پرونده و چند تن از مأمورین کلانتری به دنبال قاتل می‌گردند…

نقد و بررسی سریال شاهگوش

خب، حتماً در اولین وهله برای اینکه راغب به دیدن سریال شاهگوش شوید، باید به اسامی بازیگران پر تعداد این سریال و همچنین اسم کارگردان مطرح این سریال در ورای آن بنگرید. یقیناً داود میرباقری چهره شناخته شده ایست که با سریال های بزرگی چون ” امام علی (ع) ” و ” مختار نامه ” سری در میان سرها دارد. از طرفی وجود انبوهی از بازیگران پر سابقه و معروف که با نقشهای تک تک آنها خاطره ها داریم، تداعی کننده یک سریال جذاب و مناسب در ذهن ما می باشد.

با دیدن قسمت های اولیه سریال شاهگوش و شاید اولین قسمت آن، مسلماً این فکر به ذهن شما خطور می کند که بله، آقای میرباقری سریال جذابی ساخته است. اما باید رفته رفته جلوتر برویم و بعد قضاوت کنیم.

هر چند که سریال شاهگوش در قسمتهای ابتدایی توانست نظر مخاطبانش را جلب کند، اما در قسمتهای میانی و پایانی گرفتار تکرار، بی انگیزگی و کندی شد. خب، ابتدا به سراغ نقاط مثبت شاهگوش برویم:

برای اقبال « شاهگوش » می توان دلایل بسیاری ردیف کرد؛ از تمکن مالی تهیه کنندگان خصوصی این مجموعه که باعث شد هر بازیگری با هر نوع دستمزدی پایش به شبکه نمایش خانگی باز شود و بخشی از قصه را به عهده بگیرد، تا ابعاد خبری و رسانه ای فراوانی که در حوالی مجموعه و حتی هنگام ضبط قسمت های اولیه رخ داد، اما آنچه می خوانید، خلاصه نکاتی است که شاهگوش را مقبول طبع مردم کرده، بی آنکه تابلو باشد.

کمدی متفاوت

بخند بی دلیل

به هر طرفدار شاهگوش که بگویید یک تکیه کلام از سریال بگو، نمی تواند! چیزی یادش نمی آید. این نشانه تفاوت طنزی است که میرباقری از آن بهره می برد. عادت سریال های ۹۰ شبی است که با تکیه کلام میزان نفوذشان را در عامه مردم بسنجند و آرام آرام جا بیفتند ولی میرباقری از این کار سر باز زده و جای خالی چنین ترفندی را – شاید – با تیپ های متنوع پر کرده. شاهگوش می خواهد بخنداند ولی همچنین از لودگی یا شوخی های بی پروا هم دوری کند. میرباقری می خواهد از میانه طنزهای قاسم خانی طور، مدیری وار و تلویزیونی روش، راه جداگانه ای برای خودش ایجاد کند. موفق شدن یا نشدنش، بحث دیگری را طلب می کند.

شکستن خط قرمز

تابوهای پوشالی

شوخی با پلیس یکی از تابوهای همیشگی سینما و تلویزیون است. هر چند نمونه های کوچکی از آن را قبل ترها در مومیایی ۳ (محمدرضا هنرمند) دیده بودیم ولی اشاره مستقیم به نیروی انتظامی و شوخی با محیط و کارکنان کلانتری، از آن اتفاق هایی است که با چراغ سبز پلیس رخ داده و دست میرباقری باز گذاشته شده برای ساختن فضایی شاد و پرشوخی! حالا این مجمع ببوها را (اصطلاحی از خود سریال) بگذارید کنار شوخی با خواننده آن ور آبی، خواندن ترانه هایی خاص، همگون سازی با دادستانی متنفذ سابق و …

میرباقری که به دلیل سابقه خوبش، از اعتماد فراوانی برخوردار است، با ذائقه سنجی متناسب سراغ نقاط حساس مردم رفته و تابوهایی را می شکند که نه هنجارشکن لقب بگیرد و نه مجموعه اش به محاق افتد اما در عین حال برای مردم تر و تازه باشد و خط شکن!

کارگردانی

استادی به نام میر باقری

هر چه از قسمت های شاهگوش گذشت، این دقت سنجی نه تنها کاهش نیافت بلکه بیشتر هم شد. انگار که ابعاد و تاثیرگذاری این رسانه جدید بیش از قبل برای میرباقری عیان شد و با بهره گیری از بازخوردها، برخی ایرادات در ضرباهنگ داستان را برطرف کرد و هر قسمت را یکدست شده تحویل باز داد. کسانی که در قسمت های اول و دوم سریال به خواب آور بودن شاهگوش ایراد می گرفتند، الان کوتاه آمده اند؛ هر چند این معضل کامل برطرف نشده و اشکال به قصه کم توانش برمی گردد که گره های مختلف ایجاد نمی کند و کند پیش می رود.

بازیگران خوش سابقه

از هر جایی، ستاره ای

شاهگوش، سریال پربازیگری است. این نکته درباره اولین سریال داود میرباقری نکته عیانی است؛ حتی بازیگر پرتوانی چون اکبر عبدی در نقش رحمان در پایان همان قسمت اول می میرد ولی نامش برای یک قسمت هم که شده در تیتراژ و پوستر شاهگوش عنوان می شود. حضور عبدی، تنابنده، اصلانی، آذرینگ، گلچین، طباطبایی، توسلی و … ترکیب متنوعی است از بازیگران مشهور؛

بازیگران کارکشته تئاتری، سینمایی، تلویزیونی و سیمرغ گرفته و حتی چهره های جوان و جویای نام. همین مجموعه که برخی نام ها را برای اولین بار در کنار هم قرار داده، فضای جدیدی برای مخاطبان و البه تبلیغات حاشیه ای سریال ایجاد کرده است.

بازیگران پرتوانی که با سابقه تیپ سازی های موفق به شاهگوش آمده اند تا مخاطب را جلب کنند. کافی است نگاهی بیندازید به «هادی کاظمی» در نقش زهره یا «احمد مهرانفر» در نقش صولت خنجری که توانسته اند با بازی درخور توجه شان فضای کلانتری را نجات دهند و خنده بر لب بینندگان بنشانند.

حالا اینها را بیفزایید به بازی پرکشش «محسن تنابنده» که هر نقشی را از آب و گل درمی آورد و جان می بخشد، یا حمید آذرنگ که لهجه کرمانشاهی و تیک عصبی اش را به خوبی جا انداخت. حالا اگر بازیگران دیگری جای آنها بازی می کردند، می توانستند تا این حد موفق باشند؟

تنوع کاراکترها

من لهجه دارم

جدا از بازی بازیگران توانا و امتحان پس داده، سریال پر از کاراکترها و تیپ های متنوع است؛ از جاهل زندانی و مشتری های کله پزی گرفته تا سرباز عشق صدا و متوهم و … انگار که نویسندگان این مجموعه تلاش کرده اند تا از هر نوع تیپ و سلیقه ای، نماینده ای در مجموعه شان داشته باشند و این روند را هم ادامه دهند/

افزودن هانیه توسلی برای تامین روح بانوی ایده آل، حضور رضا کیانیان در نقش مربی کشتی گیر خاص، دختر سرکش و هنجارشکن، مزاحم خیابانی سوشک صفت و انبوهی تیپ های مختلف از جامعه، باعث شده تا در کلانتری ۱۰۰ ملت (انتخاب اسم کلانتری را هم که دارید؟) ما با معجونی مواجه باشیم که نمونه هایی کاریکاتوری را به نمایش می گذارد. از طرفی، حضور همین تیپ ها با لهجه های مختلف می خواهد همه قشرها و قومیت ها را در این معجون خودساخته شریک کند. کرمانشاهی ها، مازنی ها، ترک ها و تیپ های لهجه داری که بعدها به داستان پا می گذارند، اثبات همین ادعاست.

معجزه گریم

دستان پرتوان

اولین عکسی که از این پروژه منتشر شد، نشانه ای از قدرت نمایی عبدالله اسکندری بود. گریم سنگین محسن تنابنده که او را شبیه خواننده آن ور آبی کرد. لک و پیس خاص احمد مهرانفر تا هیچ نشانی از ارسطو نداشته باشد و … اسکندری که در مختارنامه، قدرتش را در گریم های سه بعدی به رخ کشیده بود. در این مجموعه تلاش عجیبی دارد تا شبیه سازی انجام بدهد و آدم ها را شبیه آدم های معروف کند.

البته انتشار تصاویر بعدی از شاهگوش نشان داد که اسکندری تمایلی ندارد کارهایش را بیش از این رونمایی و خبری کند ولی وقتی تصویر گوش شکسته و موی فر کیانیان منتشر شد. نشان داد که اگر داستان در هر قسمت کاراکتر جدید رو می کند. باید منتظر سورپرایزهای اسکندری و تیمش باشیم تا معجزه ای نشان دهد و از بازیگران شناخته شده. آشنایی زدایی کند. بی شک یکی از عوامل موفقیت تیم شاهگوش، اتاق کوچک گریم است!

و اما بیاییم این بار از نگاهی دیگر به نکات منفی سریال شاهگوش اشاره کنیم:

پایان سریال شاهگوش آن طوری که مخاطبان انتظار داشتند، نبود. این سریال علیرغم آغازی جنجالی که با بازی محسن تنابنده در نقش «شبنما» و حضور این هنرپیشه توانا در چند نقش دیگر چون «حاجی طلایی» و «قاضی مجبور» که مخاطبان را میخکوب می‌کرد، نتوانست پایانی منسجم و خوب را رقم زند.

قسمت آخر شاهگوش علیرغم آنچه که مخاطب از این سریال انتظار داشت، با کنار هم قرار دادن صحنه‌هایی نه چندان جذاب و با ریتم کند و همچنین ناتمام گذاشتن برخی داستان‌ها، تنها پایانی خوب و خوش برای کاراکترهای اصلی رقم زد، این در حالی است که مخاطبان انتظار داشتند سرنوشت صولت خنجری، عطا واعظی، ابی درویشی، فتاح، قاف کاف و همچنین ماجرای قتل دختر خبرنگار روشن شود.

نکته جالب توجه سریال این بود که جریان داستان شاهگوش بر محور پیدا کردن قاتل کله‌پز می‌چرخید که در این میان، پرونده قتل وی به دست تواناترین سرگرد نیروی انتظامی به دلیل بهره‌مندی از شنوایی فوق بالا می‌افتد.

گواه این ادعا این است که در قسمت‌های ابتدایی شاهگوش، بر روی پاکت DVDهای سریال نوشته شده بود که توانایی بالای «اسد خفته» این گره بزرگ را باز می‌کند و این در حالی بود که در قسمت پایانی سریال، خفته، ناگهان ابراز عجز می‌کند و قاتلی که عذاب وجدان داشت به کلانتری می‌آید و خود را معرفی می‌کند! این روند داستانی شاهگوش که در ابتدا مخاطب را درگیر کرد، ناگهان ماست مالی می‌شود و مخاطب را در انتظار چیزی که قرار بود اتفاق بیفتد، می‌گذارد.

نکته دیگر، حذف شدن ناگهانی «صولت خنجری» که نقش آن را احمد مهران‌فر بازی می‌کرد، بود! خنجری که از کمبود محبت رنج می‌برد و مدام به دنبال همسری برای زندگی با او بود، پس از شکست‌های مداوم در این موضوع، ناگهان برای چندمین بار عاشق یک دختر می‌شود که سگ وی در کلانتری توقیف شده و وی نیز به دلیل اینکه از آن دختر خوشش آمده سگ او را نجات می‌دهد و قصد می‌کند که سگ را به دختر برساند؛ به همین دلیل از کلانتری بیرون می‌رود و دیگر باز نمی‌گردد!

در قسمت ماقبل آخر همچنین، سرگرد اسد خفته، ابی درویشی، فتاح و عطا واعظی را در یک سلول انفرادی قرار می‌دهد و از آنها برای شبی که کله‌پز تصادف کرده، توضیح می‌خواهد که ناگهان گره از یک جریان کاملاً سیاسی- انتخاباتی باز می‌شود که به قول خفته، دیگر ربطی به کلانتری ۱۰۰ ملت ندارد. در قسمت آخر، دیگر خبری از این سه نفر نیست و ماجرای فرزند سردار درویشی هم ناتمام می‌ماند!

شاهگوش سعی کرده تا یک سریال طنز باشد. اما بجز موارد معدود در سایر بخش‌ها این موفقیت حاصل نشده است. با اینکه تم داستان این ظرفیت را دارد و سریال پر است تیپ‌هایی که هرچند غیرواقعی‌ند اما برای یک سریال طنز، این حجم بزرگ‌نمایی قابل پذیرش است، با این حال می‌بینیم که نه از تم داستان بهره‌ی خوبی برده می‌شود (آب بستن به داستان و تکرار مولفه‌های اصلی سریال هم مزید بر علت شده است) و نه تیپ‌ها، طنازند. (تکرار ملال‌آور، دامن تیپ‌ها را نیز گرفته است)

شاهگوش سعی می‌کند تا در لابه‌لای داستانش، دست به نقد سیاسی نیز بزند. اما مبتلا به سطحی‌گرایی، شعارزدگی و بیانیه‌خوانی می‌شود. ارجاع برخی مشکلات موجود در کشور به چیزهای کلی، عدم تصویرسازی در بیان انتقادات و بیان آنها در غالب دیالوگ بازیگران و دست گذاشتن روی مقولات کلیشه‌ای با بیانی کلیشه‌ای‌تر از جمله مشکلات شاهگوش در نقد سیاسی انجام داده است.

در هر حال هم اکنون سریال شاهگوش با تمام ضعف ها و قوت ها در اختیار شماست. می توانید آن را با بسته بندی نفیس از فروشگاه اینترنتی طنین تهیه فرمایید.

در ضمن، هر گونه نظری در مورد این سریال دارید، زیر همین مطلب و در قسمت نظرات درج فرمایید.