خرید سریال تعبیر وارونه یک رؤیا با کیفیت بسیار خوب

شماره پروانه نمایش: ۸۳۱۲۶۹ – ۱۵۵/۹۴

نام مجموعه: سریال تلویزیونی تعبیر وارونه یک رؤیا |

سال و کشور تولید کننده: ۹۴-۱۳۹۳، ایران|

فرمت: Dvd – Vob|

کیفیت: بسیار خوب|

نوع تصویر: Full Screen|

رزولیشن تصویر: ۷۲۰*۵۷۶|

تعداد قسمتها:۳۰ قسمت|

تعداد دیسک:۶ دی وی دی|

توضیحات: ضبط شده از شبکه یک سیما|

بازیگران:

امیر جعفری

داریوش ارجمند

پانته‌آ بهرام

فرهاد قائمیان

قاسم زارع

الهام کردا

نگار عابدی

صالح میرزاآقایی

شیوا خسرو مهر

فرزین صابونی

نیما نادری

ستاره حسینی

کارگردان:

فریدون جیرانی

تعبیر وارونه یک رؤیا یک مجموعهٔ تلویزیونی به کارگردانی فریدون جیرانی است که مرداد و شهریور سال ۱۳۹۴ از شبکه یک سیما پخش شد. این سریال ۳۰ قسمت ۴۵ دقیقه‌ای است. از مزایای این سریال نوآوری‌های آن در محیط مدرن است که از سبک‌های قدیمی به سمت سبک‌های جدید است و درآن از جلوه‌های ویژه استفاده شده‌است.

این فیلم ابتدا با نام «خانه امن» در لوکیشنی در خیابان‌های تهران کلید خورد و بعد از آن گروه سازنده برای تصویربرداری به ارمنستان رفتند. در این سریال علاوه بر بازیگران ایرانی از چند بازیگر خارجی نیز استفاده شده‌است که این بازیگران ارمنستانی و روسی بوده‌اند. به گفته سیدکمال طباطبایی، تهیه‌کننده سریال، ساخت این سریال به دلیل داستان و شرایط آن، از مجموعه‌های سخت تلویزیونی بوده‌است.

ابتدا قرار بر این بود که به دلیل فضای جاسوسی و امنیتی، سریال « تعبیر وارونه یک رؤیا » به شکل سیاه و سفید روی آنتن برود اما از آنجایی که پخش سیاه و سفید کیفیت کار را از دیجیتال به آنالوگ تبدیل می‌کند و این کار به کیفیت پخش آسیب می‌رساند، تصمیم بر این شد که سریال به صورت رنگی پخش شود.

خلاصه داستان سریال تعبیر وارونه یک رؤیا

تعدادی از عوامل فریب خورده و جاسوسان خارجی در عملیاتی، یک دانشمند هسته‌ای ایران را به قصد انتقال به باکو برای بهره‌برداری‌های جاسوسی و تبلیغاتی می‌ربایند اما به دلیل مجروح شدن این دانشمند، برنامه عملیات تغییر می‌کند و سرانجام با دستگیری و هلاکت جاسوسان، عملیات ناکام می‌ماند. از سویی با تدبیر نیروهای اطلاعاتی کشور، عوامل هدایت عملیات نیز فریب می‌خورند…

نقد و بررسی سریال تعبیر وارونه یک رؤیا

آنچه در سریال تعبیر وارونه یک رؤیا بیش از هر چیز دیگری به چشم می آید، نمایش ساده انگاری از فعالیت های سرویس های جاسوسی در ایران و در مقابل ناشیانه برخورد کردن دستگاه اطلاعاتی با این توطئه های حتی ساده لوحانه است؛ کارگردان این اثر همچنان که ساده لوحانه به روند فعالیت های جاسوسی دشمنان نگاه کرده است، به همان اندازه مهارت نیروهای اطلاعاتی ایران را در برخورد با این توطئه ها نیز زیر سؤال برده است.
گاهی نهادهای مرتبط لازم می دانند که شرح اشراف اطلاعاتی و فداکاری ها و ایثارگری های سربازان گمنامی که شبانه روز در حال مراقبت و پاسداری از این مرز و بوم هستند، در قالبی نمایشی و جذاب به مردم نشان داده شود تا هر لحظه و هر دم، این نکته در بطن جامعه ساری و جاری باشد که برای این آب و خاک انسان های نازنینی با تیزهوشی و صلابت در حال انجام وظیفه هستند و در مواقع لزوم، خود و خانواده شان را فدا می کنند؛ اما این نباید بدان معنا باشد که صرفا با هدف به نمایش گذاشتن این صلابت ها و فداکاری ها در قالب یک سریال، یک کارگردان یا یک تهیه کننده، اصل ماجرا را در روایتی ضعیف زیر سؤال ببرد.

اساساً در سریال تعبیر وارونه یک رؤیا با تصویری کاریکاتوری از یک کیس امنیتی مواجه هستیم که باور پذیر نیست. با وجود آنکه دو قسمت ابتدایی سریال قوی آغاز می شود اما در ادامه ، کارگردان به سراغ همان شیوه کلاسیک فیلمسازی شبه روشنفکری می رود و دوربین سر دست به پشت سر کاراکتر راه می افتد. نتیجه، وقت کشی بی فرجامی است که در هر قسمت این سریال به وفور دیده می شود و بیش از آنکه نماد «آب بستن» باشد، نشانه سرگردانی فیلمساز است. جیرانی قاصر از این است که ذات سوژه را عیان کند و یک روایت سینمایی- امنیتی همراه با چاشنی تعلیق و گره طبیعی را عرضه کند . نتیجه آن است که شخصیت ها کاریکاتور می شوند، دیالوگ در فجیع ترین شکل ممکن بیان می شود و سیر داستان نامفهوم است.  اساسا نمی فهمیم که روانبخش «چرا» جاسوس شده است؟ «چرا» وطن فروشی می کند؟ این سوال های بی پاسخ در نهایت به حذف این شخصیت در سردستی ترین شکل ممکن می انجامد تا فیلمساز ما از «شر» قضیه راحت شود!

این ضعف در شخصیت پردازی در باره نیروهای امنیتی هم صدق می کند. سوال این است که اینها رییس ندارند؟ سرخود در باره مهمترین کیس امنیتی کشور تصمیم می گیرند؟ سابقه شان چیست؟چرا در زندگی شخصی خود دچار ضعف هستند؟ چرا همیشه مغموم و دژم و افسرده اند؟

بلایی که جیرانی بر سر  سوژه نازل کرده، باعث می شود که ما شخصیت های کاریکاتوری و بی هویتی را ببنیم که در «فاجعه» غوطه ورند و سرگردان به این سو آن سو  می روند… نمونه عیان، شخصیت «ژاله» است که معلوم نیست چرا حاضر به همکاری با دستگاه امنیتی می شود و چرا دفعتاً روانبخش را می کشد!

جاسوسی که زن اولش را کتک می زند و او لال می شود، پدر الکلی تروریست اغفال شده در چند قسمت ضجه می زند و در آخر می میرد، تروریست بیچاره داستان در وسط جنگل شکار معشوقه اش می شود، معشوقه اش وسط بیایان هلاک می شود و …

جالب اینجاست که همین ها هم «یهویی» اتفاق می افتد و جالبتر اینکه در همه این موارد، دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی در حال رکب خوردن از چند «جوجه تروریست» است که اساساً معلوم نیست مزدور موساد هستند یا یک پیرمرد خنزرپنزری یهودی. مامور کارکشته اطلاعاتی ما هاشم جاوید را از دست می دهد، دو بدل برازنده و زنش را از دست می دهد، دو نیرویش را هم از دست می دهد ، جلوی درب خانه مهمترین کیس امنیتی کشور فقط یک محافظ می گذارد و اخر سر هم پس از یک جدال لفظی به غایت مهمل با مافوق ، تنها و پیاده به خاک ارمنستان می زند، به خانه امنی می رود، پشت لب تاپ می نشیند و یهویی مقر تروریست ها را کشف  می کند و مثل فیلم های بالیوودی به آنجا حمله می کند و همه را می کشد…

اساس جاسوسی مدنی و تروریسم منبعث از آن، درست  است که از قشر برآمده از آسیب های اجتماعی یارگیری می کند، ولی این یارگیری چندان هم بی حساب و کتاب و من درآوردی نیست. آمران این پدیده هم یک پیرزن الکلی و یک پیرمرد سرطانی در ارمنستان نیستند، یک «دولت مخوف » است که حداقل شش دهه سابقه عملیات های برون مرزی وسیع دارد و حتی درCIA و MI6 نیز نفوذ می کند. ضعف و بدفهمی کارگردان موجب شده است که ما روایت مغشوشی را شاهد باشیم که در آن اثری از هیچ چیز نمی بینیم… هیچ چیز… حتی با «ایران ای مرز پر گهر»ش نیز که با صدای رضا یزدانی! عرضه شده همذات پنداری نمی کنیم . چون به جای روایت دست اول ، مقوایی از سوژه به ما تحمیل شده است.

فروشگاه اینترنتی فیلم و سریال طنین

فروشگاه اینترنتی فیلم و سریال نوستالژی ها

فروشگاه اینترنتی وکسل